Wanneer (bijna) alles in ons brein vertrekt

“Het vergeten van dingen”, een verschijnsel dat ook voor menig lid van Sociëteit Contact herkenbaar is. Maar, na de presentatie over Dementie komt dat ongemakje ineens in een heel ander daglicht te staan. Ad en Hanneke Vos kozen met hun invulling van de oktoberactiviteit niet voor het eenvoudigste onderwerp. Aan het einde van de middag wisten we echter dat zij ook nu weer als organisatoren waren geslaagd met een indrukwekkend programma.
Zet Ad Vos (voorzitter bestuur Alzheimer West-Brabant), Hein Wouters (neuroloog en bestuurslid) en Karin Bogers (muziektherapeute) bij elkaar en er wordt een mooi en gevarieerde uiteenzetting gepresenteerd over Dementie. Ieder maakte op eigen wijze duidelijk hoe Dementie de inmiddels twijfelachtige naam heeft weten te krijgen van volksziekte nummer 1.
Als voorzitter van afdeling West-Brabant informeerde Ad ons uitgebreid over geschiedenis en taak van de stichting en ving hij vanuit zijn bestuurlijke kennis ook onze aandacht voor de Alzheimer cafés en de vele vrijwilligers die daar en op andere plekken voor de stichting hun onmisbare taak vervullen.
De vragen en opmerkingen die na afloop van deze presentatie op hem werden afgevuurd, betroffen onder meer de constatering dat het etiket Dementievriendelijke gemeente die ook Roosendaal graag draagt (ook financiële) consequenties meebrengt richting Alzheimer Nederland, afdeling West-Brabant.

Voormalig neuroloog en huidig bestuurslid (portefeuille Alzheimer Cafés) Hein Wouters belichtte in zijn Power Point presentatie de kenmerken van dementie en het diagnosticeren daarvan. Tijdens zijn helder betoog gaf hij onder meer een interessant kijkje in het brein van mensen die door dementie zijn getroffen. Duidelijk werd dat er op dit moment geen medicijn bestaat dat de gevreesde hersenziekte kan bestrijden, maar wel hoe een goede leefstijl (zowel fysiek als mentaal) een (beperkte) positieve invloed kan hebben op het aftakelingsproces. Ook het verhaal van Hein Wouters riep de nodige vragen op, die deze voormalig specialist in ziekten van onder meer hersenen en zenuwen bij het Bravis-ziekenhuis met zijn specialistische kennis uitstekend wist te beantwoorden.

Hierna was het de beurt aan Karin Bogers, muziektherapeute bij Groenhuysen. Onder het motto “Muziek is één van de laatste dingen in ons brein dat vertrekt”, maakte zij op heel eigen wijze duidelijk hoe iets negatiefs (Dementie) toch positief kan worden omgebogen. In haar woorden klinkt dat als: “Behouden van levensvreugde en levenskwaliteit door te zingen, want ook al leveren we in, zingen kunnen we nog, al dan niet met woorden dan toch met klanken.” 
Op unieke wijze, passend in een setting waarbij muziek op het eerste plan stond, vertelde zij haar levensverhaal van geboorte ergens in de Indonesische archipel tot aan het definitieve afscheid van haar (adoptie)vader die – ingehaald door Alzheimer – zijn laatste dagen sleet in Heerma State. Haar vader (die zij steeds liefdevol met papa aanduidde) gaf zij een muzikaal adieu in het lied Hou me vast. Hier gaf Karin Bogers via muziek en met getoonde foto’s uit het familiealbum een indrukwekkend slotakkoord aan een in alle opzichten geslaagde bijeenkomst rondom het thema Dementie.

Na deze bijeenkomst werd de ochtend afgesloten met een prima lunch in het restaurantgedeelte van De Lodge. Zoals telkens weer maakte dit onderdeel de tongen los en werd er onder het genot van salades in verschillende samenstellingen en bijbehorende drankjes (ook deze in diverse variaties) over allerhande zaken gesproken. Het moge echter duidelijk zijn, dat in de gesprekken ook het behandelde onderwerp uit de voorbije uren niet werd geschuwd.

Aan het slot van de lunch nodigde de voorzitter alle aanwezige sociëteitsleden uit om nog een keer in de zijzaal bij elkaar te komen voor een eerder aangekondigde ledenoverleg.

De inhoud van de stellingen die daar in vijf groepjes werden besproken, zorgden ervoor dat ook dit onderdeel (zij het heel anders van inzet dan de voorafgaande activiteiten) na afloop ook het predicaat geslaagd kreeg. Op een later moment komen we nog graag terug op de uitslagen en consequenties van de tijdens dit Ledenoverleg besproken punten. 
Dit verslag zou niet compleet zijn zonder een dankwoordje aan allen die ervoor hebben gezorgd dat we nog lang in positieve bewoordingen kunnen napraten over deze oktoberactiviteit. In het bijzonder bedanken we Ad en Hanneke (samen met Karin en Hein) voor hun werk deze ochtend en nemen dan meteen John Lodewijk in de lofzang mee. Hij zorgde ervoor dat op 9 oktober de techniek bij dit alles niet haperde!

PC/9/10